Pembentukan Kontrak Sosial ke Arah Pembentukan Perlembagaan Malaysia

Kontrak Sosial merupakan satu perjanjian di antara kaum Melayu dengan kaum bukan Melayu di Malaysia. Kontrak Sosial ini diwujudkan supaya masyarakat dapat hidup dalam keadaan aman dan damai. Ia telah dipersetujui oleh wakil-wakil kaum semasa pembentukan negara Malaysia dahulu dan kini merupakan sebahagian daripada perlembagaan Malaysia.

Sejarah perjanjian ini bermula apabila Perjanjian Pangkor ditandatangani pada 20 Januari 1874. Perjanjian ini memperkenalkan sebuah sistem yang mengurangkan kuasa raja dan keistimewaan orang Melayu iaitu Sistem Residen. Peranan seorang residen pada awalnya merupakan penasihat raja sahaja tetapi akhirnya mencampur tangan dalam urusan raja. Dengan adanya sistem residen, ekonomi yang dahulunya dimonopoli oleh raja dan pembesar melayu telah terjejas. Kemasukan orang asing ke dalam Tanah Melayu telah mengeksploitasikan hasil bumi. Dasar pecah dan perintah, diskriminasi kaum serta penempatan kaum mengikut kawasan dengan menempatkan orang Melayu di luar bandar, orang Cina di bandar dan orang-orang India di ladang-ladang getah berjaya memundurkan pencapaian orang Melayu dan membentuk tembok curiga di antara kaum.

Selepas itu, beberapa lagi sistem bagi mengkukuhkan lagi kuasa British di Tanah Melayu telah diperkenalkan dan digunakan. Di antaranya ialah penubuhan Negeri-Negeri Melayu Bersekutu pada tahun 1896 dengan termeterainya Perjanjian Persekutuan 1896 iaitu menggabungkan negeri Pahang, Negeri Sembilan, Selangor dan Perak. Kononya perjanjian ini bertujuan untuk mengembalikan kuasa sultan. Kuasa pentadbiran bagi keempat-empat negeri tersebut berada dalam kuasa Residen-Jeneral. Selain itu, penubuhan Negeri-Negeri Melayu Tidak Bersekutu dan Negeri-Negeri Selat juga telah banyak memberi banyak kesan negatif kepada pribumi dan raja serta pembesar Melayu.

Pendudukan Jepun di Tanah Melayu juga telah mengeruhkan keadaan dengan menambahkan lagi perasaan prasangka dan politik perkauman di antara kaum dengan melayan kaum Cina dengan teruk tetapi melayan baik kaum India dan kaum Melayu. Dasar penjepunan juga telah diperkenalkan dan ini mengetepikan bahasa ibunda masyarakat Melayu. Kuasa sultan dan pembesar juga tidak dikembalikan seperti yang dijanjikan sebelum Jepun mengalahkan pihak British.

Selepas Jepun menyerah diri dan mengembalikan Tanah Melayu kepada pihak British, bermulalah rancangan pembentukan Malayan Union. Dalam pembentukan itu, sebuah perlembagaan telah cuba diperkenalkan. Perlembagaan ini telah mengurangkan kuasa perundangan di peringkat negeri, menghapuskan hak-hak raja dan hak istimewa orang Melayu sebagai penduduk pribumi Tanah Melayu serta peruntukan kuasa eksekutif dan perundangan kepada seorang Gabenor. Rancangan ini telah menerima pelbagai tentangan dari kalangan kaum Melayu, Cina dan India. Selepas rancangan ini gagal, sebuah Jawatankuasa Kerja ditubuhkan pada 1946 untuk membentuk sebuah persekutuan dengan suatu perlembagaan yang boleh diterima pakai oleh semua golongan masyarakat. Hasil dari kajian dan perbincangan, satu perjanjian telah dimeterai iaitu Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu pada 1 Februari 1948 dan diketuai oleh seorang Pesuruhjaya Tinggi British. Tetapi atas desakan, akhirnya British telah membenarkan satu pilihanraya diadakan pada 27 Julai 1955. Parti Perikatan telah memenangi pilihanraya tersebut dan telah membuat satu rombongan ke London untuk memperolehi kemerdekaan. Perlembagaan Persekutuan 1957 berkuat kuasa sehingga sekarang dan telah mengalami beberapa perubahan contohnya kemasukan Sabah dan Sarawak serta penukaran nama Persekutuan kepada Malaysia pada tahun 1963.


Kandungan Kontrak Sosial

Perlembagaan Malaysia merupakan satu bentuk peringatan undang-undang
ntuk semua demi menjamin kesejahteraan dan keselamatan semua. Selain itu, ia juga merupakan satu dokumen undang-undang asas yang menerangkan dan memperuntukkan kuasa-kuasa yang dimiliki anggota-anggota negara ini. Perlembagaan juga merupakan undang-undang tertinggi negara dan panduan pemerintahan negara. Ia merupakan dokumen berasaskan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957 yang digubal dan dikemukakan oleh Suruhanjaya Reid. Tujuannya adalah untuk mengendalikan pentadbiran kerajaan yang memerintah dengan licin dan adil. Di antara Kontrak Sosial yang disebut dalam perlembagaan adalah Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan, Agama Islam sebagai Agama Persekutuan, Hak Keistimewaan Orang Melayu, Kedaulatan Raja-Raja dan Sultan Melayu serta taraf kerakyatan melalalui Prinsip ‘Jus Soli’. Setiap warganegara Malaysia harus menyedari bahawa perlembagaan kita adalah hasil daripada sikap bertolak ansur setiap kaum. Ia adalah satu persetujuan yang luhur dan murni, hasil pertimbangan yang rumit terhadap berbagai-bagai kepentingan yang bertentangan.

Perlembagaan Persekutuan 1957 Perkara 152 menjadikan Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan. Ini bertujuan untuk menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar dengan diwajibkan di semua jenis pusat pendidikan. Ini merupakan salah satu langkah untuk mencapai perpaduan negara. Pada masa yang sama, Dewan Bahasa dan Pustaka telah ditubuhkan untuk memajukan Bahasa Melayu serta menggalakkan penggunaannya. Minggu Bahasa Melayu dan Bulan Bahasa Melayu dilancarkan dalam tahun 1960, melalui cogankata “Bahasa Jiwa Bangsa”.

Akta Bahasa Kebangsaan 1967 menetapkan bahawa Bahasa Melayu hendaklah digunakan dalam semua urusan rasmi. Ahli Parlimen dan Ahli Dewan Undangan Negeri boleh menggunakan bahasa Inggeris di dalam Dewan dengan kebenaranYang Di Pertua Dewan. Ahli Dewan Undangan Negeri Sabah dan Sarawak dibenarkan menggunakan bahasa Inggeris selepas 10 tahun merdeka. Sebagai  mercu kejayaan dalam usaha mendaulatkan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi negara, Universiti Kebangsaan Malaysia telah ditubuhkan pada 1970. Kesemua sekolah di Malaysia menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar dan merupakan satu subjek wajib bermula dari tahun 1982.

Dalam Perkara 3 (1) pula, Agama Islam merupakan agama persekutuan. Walaubagaimanapun, ini tidak bermaksud negara ini mengamalkan system teokrasi. Rakyat Malaysia yang lain masih bebas menganut agama yang lain dan juga merayakan perayaan masing-masing. Mereka juga bebas untuk mengamalkan adat dan tradisi agama masing-masing. Banyak peruntukkan telah dibelanjakan untuk membangunkan agama Islam selepas merdeka.

Prinsip kerakyatan secara ‘Jus Soli’ telah diperkenalkan semasa rancangan Malayan Union diperkenalkan di Tanah Melayu iaitu kaum Cina dan India yang dilahirkan di Tanah Melayu merupakan warganegaranya. Tetapi dengan adanya Perlembagaan, kerakyatan Jus Soli telah diperketatkan. Antara syarat itu ialah penduduk bukan Melayu mesti tinggal di PTM (Persekutuan Tanah Melayu) tidak kurang daripada 10 tahun. Kedua-dua ibubapanya adalah warganegara PTM. Mereka hendaklah mengaku taat setia terhadap Tanah Melayu dan menganggap negara ini sebagai tanah tempat tumpah darahnya. Selain itu, bermula tahun 1958, mereka juga perlu fasih bertutur dalam bahasa Melayu ataupun bahasa Inggeris.

Selain itu, kedudukan raja sebagai ketua negeri dan ketua agama Islam diiktiraf.
Prinsip ‘Kesetiaan kepada Raja’ telah dimasukkan ke dalam Rukunegara yang merupakan idealogi nasional telah mengkukuhkan lagi kedudukan raja-raja di Malaysia. Di samping itu, satu pindaan telah ditubuhkan iaitu Akta Hasutan 1948.

Akta Hasutan 1948 ditubuhkan untuk melarang soalan mengenai hak, taraf kedudukan, hak istimewa, kedaulatan raja yang dilindungi oleh perlembagaan ke atas bahasa kebangsaan, kewarganegaraan, hak istimewa orang Melayu dan kuasa pemerintahan raja-raja.

Kedudukan hak istimewa orang Melayu bukanlah merupakan sesuatu yang baru.
Perkara ini ialah merupakan perkara utama yang diperjuangkan oleh golongan orang Melayu sejak sebelum merdeka lagi. Perkara ini telah dimaktubkan di dalam Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu pada tahun 1948. Ia bertujuan untuk menjaga hak orang Melayu sebagai penduduk asal Tanah Melayu dan mempertingkatkan kemajuan orang Melayu yang telah ketinggalan dalam semua bidang kehidupan supaya setaraf dengan kaum bukan Melayu yang lebih maju. Ini dapat mendekatkan jurang perbezaan di antara kaum terutamanya kaum Cina dengan kaum Melayu yang terpisah sejak kedatangan British di Tanah Melayu.

Di dalam perlembagaan juga, terdapat satu perkara yang disebutkan iaitu hak asasi. Setiap warganegara yang sah, akan mendapat jaminan dan perlindungan dari kerajaan. Dalam perlembagaan mengenai hak asasi, terdapat dua jenis iaitu hak ramai dan hak individu. Contohnya dalam Perkara 10, disebut, memberi hak bebas bercakap merupakan hak individu manakala dalam Perkara 10(2), disebut, Parlimen diberi kuasa untuk mengawal hak tersebut merupakan hak ramai. Rasionalnya ialah hak bebas bercakap itu mungkin akan menjejaskan keselamatan orang ramai. Suruhanjaya Kebangsaan Hak Asasi Manusia telah ditubuhkan di Malaysia. Badan ini bertujuan untuk mempromosikan dan memberikan perlindungan hak asasi manusia di negara ini.

Sebuah akta yang membolehkan penahanan seseorang tanpa bicara telah
diperkenalkan selepas peristiwa 13 Mei 1969 yang dikenali sebagai Akta Keselamatan Dalam Negeri. Penahanan seseorang tanpa bicara boleh dilaksanakan jika ia merupakan langkah yang terbaik demi untuk kesejahteraan dan keselamatan Malaysia. Kesalahan seperti menggugat keselamatan dan ketenteraman Negara dengan mempersoalkan kontrak sosial boleh ditahan di bawah akta ini. Namun begitu, penahanan tersebut tidak boleh dilakukan secara sesuka hati. Beberapa syarat perlu dipenuhi sebelum penahanan itu disahkan. Di antara syarat-syarat tersebut ialah:

Seseorang yang ditahan hendaklah diberitahu sebab-sebab dia ditahan dan berhak mengemukakan hujah-hujah menentang penahanannya itu dengan mengemukakan kenyataan melainkan kenyataan itu dianggap membahayakan kepentingan negara.

Seseorang warganegara tidak boleh ditahan lebih dari 3 bulan melainkan penahanannya telah disyorkan oleh Yang Di-Pertuan Agong oleh satu badan penasihat. Badan penasihat itu akan mendengar hujah-hujah yang dikemukakan oleh warganegara yang ditahan itu sebelum mensyorkannya.

Badan tersebut haruslah terdiri daripada seorang pengerusi dan 2 orang ahli biasa. Pengerusi itu haruslah layak iaitu merupakan hakim dan perlantikan ahli badan itu dibuat oleh Yang Di-Pertuan Agong. Perbicaraan bagi pesalah ini berlainan kerana perbicaraan adalah jenis tertutup.

Kepentingan Kontrak Sosial

Globalisasi, revolusi teknologi maklumat dan komunikasi serta daya tarikan demokrasi turut menjadikan usaha mengendalikan masyarakat pelbagai budaya lebih rumit dalam beberapa hal. Apatah lagi dalam menguruskan masyarakat yang mempunyai pelbagai budaya, kumpulan etnik dan agama adalah satu tugas yang amat rumit, terutamanya jika asas kepada masyarakat ini masih belum kukuh.

Ada pihak yang mendapat gambaran bukanlah sesuatu masalah jika sebuah negara itu menjadi kacau-bilau, jika keamanan terpaksa memberi jalan kepada keganasan dan jika ekonomi hancur semata-mata untuk memperjuangkan jenama demokrasi. Apabila ini terjadi di negara-negara yang mempunyai masyarakat majmuk, ia sering mengakibatkan perpecahan negara atau kekacauan yang tidak mampu dipertahankan. Malangnya yang menjadi mangsa adalah rakyat.

Perpecahan adalah satu musibah. Tidak ada masyarakat yang menyanggupi musibah perpecahan secara idealnya. Dalam Islam, perpecahan amat dilarang. Islam mempunyai mekanisma yang amat efektif secara teori dan praktikalnya dalam menghalang mahupun memulihkan semula masyarakat yang berantakan dan
berpecah.

Perpecahan dalam masyarakat boleh disebabkan oleh berbagai faktor dan alasan. Jika sesuatu sistem masyarakat yang berjalan tiba-tiba didatangi pula pendekatan baru, maka pasti timbul pertentangan pendapat. Masalah sebeginilah yang sering membibitkan perpecahan. Seringkali pendekatan baru itu yang terbaik, tetapi mengundang perpecahan mayarakat kerana kejahilan atau sikap tak ambil kisah yang dijiwai turun temurun.

Malaysia adalah wadah penyatu kumpulan etnik yang sebenar dimana adalah rumah bagi agama-agama terbesar seperti Islam, Buddha, Kristian dan Hindu. Malaysia juga adalah negara campuran dan pusat pertemuan budayabudaya penting Asia-Melayu, Cina dan India. Ada juga yang melihat Malaysia sebagai `suatu mikrokosmos Asia', `Asia sebenar-benar Asia' dan sebagainya.

Tugas yang paling penting ialah untuk mencapai kesepakatan di kalangan semua kaum tentang rupa bangsa dalam mana kita mahu hidup serta hak dan kewajipan masing-masing yang terkandung di dalam perlembagaan. Inilah Kontrak Sosial kita yang diikrar dalam sebuah perlembagaan yang punya kuat kuasa undang-undang. Suatu kontrak yang dibina atas semangat tolak-ansur. Terdapat komitmen sedar untuk berkongsi kuasa di kalangan semua kumpulan dan antara sebuah pusat persekutuan dengan negeri-negeri.

Menurut ucapan Perdana Menteri, Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi sewaktu memberikan ucaptama dalam majlis perasmian Sidang Kemuncak Media Asia di Hotel Nikko Kuala Lumpur pada 19/04/2004 menyedarkan bahawa Kontrak Sosial itu adalah teras perpaduan Malaysia selama ini. Beliau juga berkata aspek paling penting dalam Kontrak Sosial itu ialah persetujuan oleh rakyat pribumi memberikan kerakyatan kepada kaum pendatang Cina dan India. Ini mengubah rupa bangsa ini dari sebuah negara yang asalnya dimiliki penduduk pribumi kepada sebuah negara yang orang Cina dan India boleh sebut sebagai negara mereka. Kaum Cina dan India kini berkongsi kuasa politik dengan kaum Melayu, dan menganggotai Kabinet Pusat dan majlis eksekutif negeri.

Sebagai balasan, kaum pendatang ini bersetuju tentang hak istimewa ekonomi bagi penduduk pribumi dengan mengambil kira kedudukan mereka yang tidak begitu baik. Ini telah membentuk asas moral, undang-undang, ekonomi dan politik bagi pengagihan polisi-polisi keadilan di negara ini. Inilah dasar-dasar yang kadangkala dikritik kononnya sebagai diskriminasi oleh mereka yang jahil mengenai persetujuan yang dicapai oleh semua pihak dan persekitaran yang mendorong kewujudannya.

Kaum-kaum utama ini turut diberi hak pendidikan dalam bahasa ibunda mereka, tetapi bahasa Melayu telah diiktiraf sebagai bahasa kebangsaan dan rasmi. Walaupun bahasa Melayu merupakan bahasa pengantar di sekolah-sekolah kebangsaan, kaum Cina dan India diberi kebenaran untuk mengadakan pendidikan rendah menggunakan bahasa ibunda sebagai bahasa pengantar. Hanya segelintir negara di dunia ini yang mengizinkan kebebasan seumpama ini.

Begitu juga, terdapat kebebasan beragama, semua kaum bebas untuk mengamalkan kepercayaan agama masing-masing, bagaimanapun Islam diberi status sebagai agama rasmi negara. Deklarasi Malaysia sebuah negara Islam yang dibuat oleh Perdana Menteri ke-4, Tun Dr. Mahathir pada tahun 2001 menimbulkan beberapa implikasi dalam kehidupan Muslim.

Muslim berhak menuntut pemerintah melaksanakan Islam sepenuhnya kerana itu adalah tanggungjawabnya sebagai pemerintah Islam.

Membina sikap positif dan membuat kritikan yang membina untuk kepentingan Islam, serta berpatisipasi dalam memenuhi tuntutan Islam dimana saja ada kekurangan.

Muslim dapat hidup dengan harmoni dan dapat berusaha meningkatkan produktiviti untuk kepentingan Islam, kerana terdapat sikap baik sangka antara satu dengan yang lain.

Setiap individu Muslim merasa berkewajipan untuk membangun negara
             dan umatnya dalam keupayaan masing-masing.


Menimbulkan tanggungjawab yang lebih kepada Muslim untuk
             melaksanakan Islam di mana saja dia berada, kerana tidak dirasakan ada
             sesuatu yang bercanggah yang patut dielakkan dalam kehidupannya.


 Mengapa Kontrak Sosial Ke Arah  Kewujudkan Perlembagaan Pesekutuan?

- Untuk menjamin kesinambungan pentadbiran dan kestabilan politik.

- Dapat menentukan rangka, bentuk pemerintahan dan kuasa untuk
  menerajui kerajaan, menjamin pentadbiran yang cekap, jujur dan adil.

- Dapat menjamin keselamatan dan keamanan rakyat.

- Dapat menggariskan kebebasan dan hak asasi warganegara seperti
  kebebasan diri, kebebasan bercakap, memiliki harta dan beragama.

- Dapat menentukan batasan untuk menjaga keselamatan, kemakmuran
   rakyat dan memastikan pentadbiran berjalan dengan lancar.

- Dapat memupuk unsur taat setia kepada Negara.

- Dapat memastikan wujudnya keadilan sosial antara kaum, hak kebebasan
  asasi manusia dihadkan bagi mengelakkan berlakunya persengketaan dan
  pergaduhan antara kaum. Parlimen telah meluluskan pindaan Akta
  Hasutan (1970), yang menghadkan kebebasan bercakap bagi mengelakkan
  berlakunya kejadian yang tidak diingini.

- Supaya hak keistimewaan orang Melayu dan bumiputera di Sabah dan
  Sarawak tidak boleh dipersoalkan sebagaimana yang dipersetujui dalam
  Persekutuan Tanah Melayu dan pembentukan Malaysia.

- Untuk mewujudkan integrasi nasional bagi mempercepatkan lagi proses
  pembentukan negara dan bangsa yang bersatu dan berdaulat.

- Untuk menjamin hak-hak istimewa orang-orang Melayu.


Sejarah Kontrak Sosial

Kontrak Sosial telah lama mekar di dalam masyarakat. Tiga orang ahli falsafah
yang banyak menghidupkan dan mewarnai teori Kontrak Sosial dalam sains politik moden Barat, ketika zaman pencerahan dan Revolusi Industri adalah Thomas Hobbes
[Leviathan, 1651M], dikuti oleh John Locke [TwoTreaties of Goverment, 1690M] dan Jean Jacques Rousseau [Du Contrat Social 1762M]. Karya Rousseau, Du Contrat
Social, dikatakan amat berpengaruh dalam mencetuskan Revolusi Perancis 1789.

Dalam konteks Islam, Kontrak Sosial dikenali sebagai Piagam Umat. Begitulah para sahabat yang mulia telah melepaskan segala ikatan yang ada pada mereka hanya semata-mata untuk mengikat diri mereka dengan apa yang dibawa oleh Rasulullah S.A.W. Mereka meninggalkan ikatan sejarah mereka dan mengikat diri dengan ikatan Islam. Setelah Rasulullah S.A.W hijrah ke Madinah, maka baginda terus menggubal piagam yang dinamakan Sahifah Al-Madinah (Piagam Madinah) sebagai asas kepada pembentukan sebuah negara baru, yakni Daulah Islamiyyah. Sahifah yang menjadi dokumen asas negara ini digubal berdasarkan wahyu semata-mata. Antara kandungan yang jelas adalah unsur pembentukan Negara, hubungan antara orang Islam dan kafir serta hubungan luar negara. Yang paling penting sekali adalah jika wujud sebarang persengketaan, hendaklah ia dirujuk kepada Rasulullah S.A.W. Merujuk kepada hubungan antara kaum. Hak setiap kaum masih dipelihara sebagai usaha mewujudkan Negara Madinah yang harmoni.


Isu Di sebalik Kontrak Sosial.

Kontrak sosial lahir daripada persetujuan antara kaum di negara ini untuk membuat satu persetujuan dimana hak-hak masyarakat bumi Melayu juga dapat dipelihara dan dipupuk bersama-sama dengan kaum lain. Kontrak sosial memainkan peranan yang penting bagi memastikan agar semua kaum mendapat hak masing-masing seperti bahasa ibunda masing-masing dipraktikkan, hak ekonomi, hak politik dan hak pendidikan kerana asas pembentukan negara berpaksikan kepada Kontrak Sosial seperti bahasa kebangsaan sebagai penyatu kaum-kaum di negara ini, hak-hak istimewa Melayu dan juga hak-hak politik, ekonomi dan sosial kaum bukan bumi dijamin oleh perlembagaan Kontrak Sosial ini diwujudkan supaya masyarakat dapat hidup dalam keadaan aman dan damai.

Malangnya Kontrak Sosial ini kini semakin dilupakan oleh kaum-kaum bukan Melayu dan segelintir Melayu. Akibatnya, secara beransur-ansur, sedikit demi sedikit kedudukan Melayu dalam bidang ekonomi, pendidikan, kebudayaan dan sebagainya dikompromikan. Maka timbul pula ancaman-ancaman seperti yang berikut di negara ini.

Ketua Pembangkang di Dewan Rakyat, YB Lim Kit Siang ternyata terus menghangatkan perbahasan di parlimen dengan komentar terbarunya mengenai status Malaysia sebagai sebuah negara Islam. Agak aneh sebenarnya memandangkan YB Lim sudah menjadi ahli parlimen semenjak tahun 1969.Tidak rasional baginya untuk membangkitkan perkara ini pada masa ini.

Hujah YB Lim jelas sekali, Malaysia tidak boleh dianggap negara Islam berdasarkan perlembagaan yang menyatakan Malaysia sebuah negara sekular di samping Kontrak Sosial yang dipersetujui oleh semua kaum. Persoalan yang timbul adalah samada deklarasi Malaysia sebuah negara Islam yang dibuat oleh Perdana Menteri ke-4, Tun Dr. Mahathir pada tahun 2001 melanggar Perlembagaan Persekutuan atau tidak.

YB Lim perlu menyedari bahawa semenjak deklarasi negara Islam oleh Tun Dr. Mahathir, adakah hak kebebasan beragama yang dijamin oleh Perlembagaan Persekutuan Malaysia akan terjejas? Harus diingat, OIC merupakan sebuah badan antarabangsa yang ditubuhkan khas oleh negara-negara Islam untuk negara-negara Islam.

Pembentukan negara Islam adalah suatu tuntutan dalam Islam. Ia termasuk dalam perkara tuntutan Fardu Kifayah. Kepentingan tentang pembentukan Negara Islam ada kaitannya dengan perlaksanaan syari’ah, kerana syari’ah tidak dapat dilaksanakan tanpa negara dan kedaulatan politik. Tuntutan perlaksanaan syari‘ah adalah wajib ke atas Muslim, maka mewujudkan negara Islam adalah suatu yang wajib.

Negara Islam bukanlah autokratik dan tidak menjadikan ketuanya berkuasa penuh sehingga membolehkannya membuat sesuka hati terhadap nyawa dan harta benda orang. Sesebuah negara Islam bebas daripada dispotisme. Ia adalah negara berperlembagaan tetapi bukan dalam erti kata moden iaitu perlembagaan yang ditafsirkan oleh Parlimen atau badan-badan perwakilan awam.

Berdasarkan kepada pandangan Muhamad Abu Zahrah yang meletakkan ciri negara Islam berasaskan kepada majoriti penduduk Muslim dan keamanan, maka Malaysia juga merupakan sebuah negara Islam bukan sahaja dilihat di segi pendudukan majoriti Muslim dan keamanan, tetapi juga dilihat daripada pengalaman sejarah, kedudukan undang-undangnya serta pemimpin Negara Muslim.

YB Lim turut mempersoalkan mengapa Perdana Menteri Malaysia mesti dipilih dari kalangan orang Islam. Secara rasionalnya, sekiranya BN menang pilihanraya umum, dan memilih untuk melantik YB Karpal Singh sebagai Perdana Menteri, tidak ada seorang Islam pun boleh mempertikaikan hak itu kerana Perlembagaan Persekutuan tidak menyatakan langsung bahawa Perdana Menteri perlu dilantik dari kalangan orang Islam.


Seterusnya, ancaman daripada Suqiu. Suqiu adalah singkatan nama bagi Jawatankuasa Rayuan Pilihanraya Persatuan-Persatuan Cina Malaysia. Rayuan pilihanraya tersebut telah dikemukakan secara rasminya pada 16 Ogos 1999 sebelum pilihanraya umum ke sepuluh, 29 November 1999. Terdapat 17 perkara rayuan yang dikemukakan oleh Suqiu. Rayuan tersebut telah dianjurkan pada asalnya oleh 11 pertubuhan nasional Cina di Malaysia.

Fakta di atas menunjukkan Rayuan Suqiu itu penting diberi perhatian yang adil kerana ia telah mendapat sokongan luas masyarakat Cina di Malaysia. Jawatankuasa Suqiu menggunakan perkataan rayuan, bukannya tuntutan dalam dokumen Rayuan 17 perkara itu. Mukadimah itu mengiktiraf bahawa selepas 42 tahun mencapai kemerdekaan, Malaysia telah berkembang maju dalam semua sektor. Kemajuan itu adalah hasil daripada usaha dan sumbangan rakyat semua kaum. Walau bagaimanapun, beberapa dasar kerajaan yang tertentu, terutamanya yang berkaitan dengan kesamaan bangsa, demokrasi, hak asasi manusia, autonomi kehakiman dan sebagainya perlu diperbaiki. Tidak ada yang bahaya dalam pernyataan tersebut yang boleh mengancam keselamatan negara dan ketenteraman awam atau memecah belahkan rakyat.

Namun, hak keistimewaan orang Melayu sebenarnya tidak boleh dipertikaikan kerana hal ini sudah termaktub dalam Artikel 153 Perlembagaan Persekutuan mengenai keistimewaan orang Melayu. Oleh itu apabila seseorang mempersoalkan atau mempertikaikan hak keistimewaan tersebut perlu mempunyai sebab-sebab yang kukuh.
Perkara mengenai hak keistimewaan orang Melayu ini sebenarnya amat sensitif, sebab itu hal ini tidak perlu dibangkitkan. Harus diingat, bahawa apabila seseorang itu cuba mempertikaikan hak keistimewaan yang telah termaktub dalam perlembagaan itu, bermakna dia cuba mewujudkan provokasi atau perbuatan yang boleh menyebabkan orang lain berasa marah, khususnya orang Melayu.


Di samping itu, terdapat orang Melayu sendiri yang menyokong hasrat menghapuskan hak keistimewaan orang Melayu. Tindakan mereka ini adalah kerana yang pertama, kebanyakannya mendapat pendidikan dari luar negara sejak dari kecil hingga ke alam dewasa. Kedua, kerana mereka mempunyai hubungan yang cukup luas dengan negara luar. Ketiga, kerana mereka ini kebanyakannya terdiri daripada orang-orang yang dikateorikan sebagai golongan elit Melayu dan jarang berhubung dengan masyarakat bawahan. Oleh itu, semangat kemelayuan mereka kurang.

Ada juga yang berpendapat bahawa hak keistimewaan ini (peruntukan-peruntukan tertentu dalam Perlembagaan Malaysia) adalah tidak adil terhadap orang-orang bukan Melayu. Kontrak Sosial ini hanya memberi kebaikan kepada kaum Melayu dan Bumiputera sahaja. Mengapa orang Melayu sahaja dibantu dengan mengetepikan kaum lain? Adakah ini satu bentuk nepotisme? Adakah ini sejajar dengan hak asasi manusia? Menurut mereka kontrak sosial ini ditandatangani oleh datuk nenek mereka. Mengapa pula hidup mereka ditentukan oleh perbuatan datuk nenek mereka.

Ini menunjukkan ramai di antara kita masih jahil tentang sejarah dan tidak mempunyai pengetahuan sejarah yang betul sehingga lupa asal-usul diri dan negeri masing-masing. Dalam hubungan ini mungkin ada manfaatnya untuk mengingatkan satu petikan ucapan seorang pendeta Kristian Amerika, Joseph Anderson (1836-1916) yang pernah berkata, “Tidak ada yang lebih memperteguh dan memperkasa sesebuah negara selain pembacaan (pemahaman dan penghayatan) sejarahnya, sama ada sejarah itu termaktub dalam buku-buku, terpahat di tugu-tugu peringatan atau terangkum dalam adat istiadat dan institusi”.


Selain itu, walaupun Perlembagaan Malaysia menetapkan bahawa Bahasa Melayu adalah bahasa rasmi di semua peringkat pentadbiran Kerajaan, iaitu Kerajaan Persekutuan, Kerajaan Negeri dan Pihak Berkuasa Awam, namun kini, penggunaannya dalam pelbagai majlis rasmi negara, mesyuarat, pekeliling, di tempat awam dan dalam bidang penyiaran telah diremehkan. Malah ada pemimpin Kerajaan sendiri yang mengeluarkan kenyataan yang bertentangan dengan kedudukan bahasa rasmi. Dan semakin banyak pula stesen radio dan televisyen yang tidak mengutamakan bahasa kebangsaan. TV1 sendiri telah berubah citra apabila tidak lagi menjadi saluran kebangsaan. Tegasnya, perisytiharan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi negara hanya layak mengumpul debu sejarah dan tidak lagi dipedulikan.

Di samping itu, Bahasa Melayu telah terbukti berjaya menjadi bahasa ilmu, sebagai bahasa pengantar sistem pendidikan negara. Generasi demi generasi telah lahir dari sistem pendidikan kebangsaan yang menjadikan Bahasa Melayu sebagai bahasa penghantar. Malangnya, kini kita sendiri sedang merungkai suatu sistem yang telah terbukti kejayaannya. Kini 80% mata pelajaran di sekolah dan sejumlah besar kuliah di institusi pengajian tinggi akan diajar di dalam bahasa Inggeris, bermula dengan pengajaran subjek-subjek dalam bidang sains dan matematik. Kesan langsung dari usaha meminggirkan peranan Bahasa Melayu ini ialah terjejasnya kewibawaan Bahasa Melayu dalam sistem pengajaran dan pembelajaran di sekolah-sekolah dan institusi pengajian tinggi. Lebih parah lagi, pelajar-pelajar di sekolah-sekolah luar bandar turut dimangsakan oleh perubahan sistem secara mengejut ini.

Oleh itu, kedudukan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi dalam pentadbiran, penyiaran dan di tempat awam tidak dikompromikan atas apa jua alasan. Penegasan semula penguatkuasaan Bahasa Melayu dalam sektor-sektor utama negara wajar dilaksanakan segera. Tambahan pula, usaha mempertingkatkan fungsi Bahasa Melayu sebagai bahasa penghantar utama pendidikan di negara ini dikekalkan dan masalah kelemahan penguasaan Bahasa Inggeris di kalangan pelajar diatasi dengan kaedah yang lebih tepat dan wajar.




Keistimewaan Kontrak Sosial

Tentang hak asasi tetap ada, hak bersekolah bahasa ibunda, berbudaya sendiri, berbahasa sendiri, beribadat, berpakaian sendiri, berhiburan sendiri dan apa sahaja seperti makan pakai cara sendiri

Dapat hidup secara aman dan selesa, bebas bergerak ke sana ke mari, tiada pergaduhan antara kaum, tiada kekacauan di tengah-tengah jalan, boleh merayakan Aidilfitri, Tahun Baru Cina, Deepavali dan Hari Gawai, boleh pergi ke universiti, boleh melancong ke India, China, Hong Kong atau Taiwan, boleh menjadi menteri, wakil rakyat, hakim, askar, dan setiap individu boleh tidak kira Melayu atau Cina dan India.

Perlembagaan di Malaysia

Perlembagaan yang diperkenalkan oleh British sebenarnya telahpun diperkenalkan melalui Perjanjian Pangkor 1874. Perjanjian Pangkor menyebabkan British mula berkuasa menentukan undang-undang mengikut kehendaknya tanpa melibatkan Sultan dan Pembesar Melayu. Sultan dan Pembesar Melayu hanya berhak di dalam hal-hal keagamaan dan adat istiadat Melayu

Pada 27 mei 1961 Tunku Abdul Rahman berhasrat untuk membentuk Malaysia dan disambut baik oleh British kerana ia akan menjadikan hal ini lebih mudah bagi British menguasai Malaysia dengan badan Komenwelnya. Kemudian satu Jawatankuasa telah dibentuk yang diketuai oleh Lord Cabbold untuk menyiasat kehendak penduduk Sabah dan Sarawak yang selesai pada Februari 1962 dan laporan penuh pada 21 Jun 1962 . Bagi pihak Persekutuan Tanah Melayu satu undang-undang digelar Akta Malaysia telah diluluskan pada 26 ogos 1963 untuk menyesuaikan konsep dan stuktur penubuhan Malaysia. Malaysia terbentuk pada 16 September 1963.
Setelah sekian lama maka kerajaan Malaysia memudahkan tugasnya dengan mengubah dan membuat beberapa pindaan sehinggalah terbentuk Perlembagaan Malaysia yang memasukkan Sabah dan Sarawak di dalam Perlembagaan ini. Dan Sehingga sekarang Perlembagaan Malaysia ini mengandungi:
1)  Ketinggian Perlembagaan Persekutuan
2)  Yang Dipertuan Agung
3)  Raja dan Yang Dipertua Negeri
4)  Jemaah Menteri
5)  Parlimen
6)  Pilihan raya
7)  Kehakiman
8)  Perkhidmatan awam
9)  Negeri-negeri
10) Perhubungan persekutuan dan negeri
11) Peruntukan kewangan
12) Kebebasan asasi
13) Perbuatan surbertif, kuasa darurat dan tahanan pencegahan
14) Agama Islam
15) Kewarganegaraan
16) Orang Melayu dan bumiputera di Sabah dan Sarawak
17) Bahasa kebangsaan
18) Ibukota persekutuan
19) Pindaan perlembagaan


Sinopsis Kontrak Sosial

 Ini adalah mengenai perlembagaan Malaysia sebagai suatu ‘Kontrak Sosial’ yang menstrukturkan sistem sosial Malaysia di negara yang bersifat majmuk, dimana Kontrak Sosial merupakan satu persemuafakatan dan perkongsian murni antara kaum di Malaysia. Penggubalan Perlembagaan merupakan satu proses rundingan kontrak sosial di mana umat Melayu bersedia melepaskan sebahagian dari hak-hak mereka manakala kaum-kaum bukan Melayu berjanji menerima syarat-syarat agar disahkan menjadi rakyat Persekutuan Tanah Melayu. Hak keistimewaan Melayu, Kedudukan Raja-Raja Melayu, Agama Islam sebagai agama rasmi dan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan serta taraf kerakyatan melalui Prinsip ‘Jus Soli’ merupakan sebahagian daripada kandungan dalam kontrak sosial yang telah dipersetujui. Malangnya kontrak sosial ini kini semakin dilupakan oleh kaum-kaum bukan Melayu dan segelintir umat Melayu. Akibatnya, secara beransur-ansur, sedikit demi sedikit kedudukan umat Melayu dalam bidang ekonomi, pendidikan, kebudayaan dan sebagainya dikompromikan.